نمازخانه

این متن را در حالی می خوانید که نویسنده متن برای راه رفتنِ هنگام نگارش، نمازخانه خواهران دانشگاه را انتخاب کرده است، از نکات جالب می‌شود به این اشاره کرد که آنها هم به سمتی نماز می‌خوانند که ما می خوانیم، یا از جاکفشی ای استفاده می کنند که ما مشابه اش را، از سمت برادران فقط چند باند(صوت) کمتر دارد که احتمالاً نیازی به آن ندارند، برای خود من بجز وقت شور و هرولهِ هیئت دیگر کاربردی نداشته! یکسری آپشن نیز دارند! مثلاً چراغ کل نمازخانه از اینجا خاموش و روشن می شود یا یکسری کمد کلید دار نیز دارند که خدا می داند داخلش چه پنهان کرده اند! تعدادی چادر نیز این وسط افتاده که تا کردنش اضطراب قشنگی داشت! هر لحظه احتمال می دادم یکی از دخترها بیاید داخل داد بزند مگر حیا نداری چرا به چادر نامحرم دست میزنی؟ جنس و رنگ پارچه اش مرا یاد لحاف و پتوهای خانه مادربزرگ می انداخت! از اینجا یک راهِ در رو به سلف(برادران) نیز دیده می شود! احتمالاً برای وقتی ست که کسی سیمش وصل شده و روحش در نمازخانه دانشگاه نمی گنجد، دیوار هایش صدای قال قال های بین دو #نماز را فریاد میزند و ستون میانه اش تداعی کننده نوای غضبناک آقای جمال است که: خواهران سکوت را رعایت کنند! خوب که دقّت می کنم یک معضل دیگر به چشم می‌خورد! دستگاه پخش کننده بوی خوش (:|) ندارند! واقعاً!؟ پس با پاهای نمازگزاران عزیز که رایحه اش از هزار گوجه گندیده سحرآمیزتر است چه می کنند؟ شاید پاهایشان اصلاً قابلیت تولید بوی نامطبوع ندارد! اگر اینگونه باشد جفای مطلق است! حتی اگر حضرت پروردگار در نسخه آزمایشی این ویژگی زیبا را در پای ما مردان قرار نداده می توانست در آپدیت های بعدی اضافه کند! فمنیست ها باید درباره این مقوله توضیحات خود را ارائه دهند!
ادامه متن را از نمازخانه برادران می نویسم! هیچ تفاوتی نکرد! انتظار داشتم منقلب شوم یا حداقل کمی مردانه ام بیشتر شود ولی فقط سردم شد که دلیلش هم پنجره هایی به این بزرگی ست! اینجا ولی آشناتر است، پر است از خاطره های بیاد ماندنی، از استراحتی که با امین و سپهر قبل از مصاحبه داشتیم(روز اول دانشگاه) بگیر تا هیئت ها و توسلات و مناجات، از دیوار هایش صدای خُر و پوف بچه های تهران که بین دو کلاس استراحت می کنند سرازیر است، اصلاً انگار نه انگار! شورش را در آورده اند! هرچه اصرار می کنیم که بیاید در خوابگاه میزبان تان باشیم گوش نمی دهند (روی حرفم با خوش سیما ها ست) پارادوکس هایش ولی از همه زیباتر است اینجا پر است از ناله های روضه کوچه بنی هاشم تا تکبیرهای نماز وحدت، البته هر دو کمرنگ شده که عزم ما را می طلبد / پ