قندیل

هنوز که هنوز است با این که وارد زمستان شدیم هوای تهران برایم به اندازه شب اغتشاشات آبان ماه سرد نشده. شاید دما سنجم خراب شده و سرما را احساس نمی کنم یا شاید آن شب ها لباس گرمی نمی پوشیدم به هر حال انگار سردترین شب های عمرم بودند،‌ از اینها بعید نیست! چه بسا خودشان هوا را سرد کرده بودند تا معترضین(که عده ای شان اغتشاشگر بودند) از فرط سرما هم که شده به سرپناه هاشان روی آورده و دست از سرشان بردارند:-)
بعضی شب های سال، شب های خیلی سردی هستند مثلاً شب چله ای که پدری از شرم به خانه نمی رود تا خدای ناکرده با همسر و فرزندانش چشم در چشم نشود! یا همین امشب وقتی زباله جمع کن داشت از زباله های دانشگاهمان جلوی چشمم ظرف های پلاستیکی که خودمان داخلش غذا خورده بودیم را جدا می کرد هوا به قدری سرد بود که اگر اشکی جاری می شد برف بر روی گونه ها می نشست، یا موارد مشابه که همه تان در زندگی دیده اید و هرکدامتان به اندازه ای سردتان شده است.
اما بعضی از سرماها جنسشان متفاوت است ایجاد این نوع سرما را همه بلدیم نیاز به این نیست که حتما وضع مالی شگفت انگیزی داشته باشیم یا بالادستی باشیم و مقامی داشته باشیم که باعث به وجود آمدن فقر طبقاتی شویم و با بی عدلی مان دو سه نفری سردشان شود، فقط کافیست یک کلمه نادرست را در یک مکان اشتباه به زبان بیاوریم تا در جان رفیقمان چنان سرمایی وارد کنیم که مانندش صدسال دیگر هم در قطب جنوب پیدا نشود! این سرما از بیرون آزار نمی دهد! گوش و بینی را سرخ نمی کند! لرزش به جان آدم نمی اندازد! برای از بین بردنش پتو و بخاری کفایت نمی کند، اگر اشکی بر دیده ات جاری ساخت برف نیست بلکه خون است.
اگر دل رفیقمان را این چنین وحشیانه سرد و گرم کردیم باید منتظر باشیم تا بشکند و دلی که شکست را اگر به بهترین بندن هم بدهی آخرش نمی تواند اثر شیرین کاری ات را محو کند.
موقعیت سنجی کنیم اگر قصد شوخی داریم اگر حرفی سخنی نصیحتی یا تکه ای گوهر بار میخواهیم بار کسی کنیم، بدانیمش بشناسیمش بسنجیمش بالا و پایینش بکنیم، سبک سنگین بکنیم، دو سه بار کلام را در دهان بچرخانیم و تفتش دهیم، به عواقبش فکر کنیم و بعد پرتش کنیم بیرون تا در آخر پشیمان نشویم! گاهی با یک شوخی یک کلمه ای چنان در وجود یک نفر قندیل می بندد که برای آب کردنش تو را به آتش دوزخ گرم می کنند! اصلا انگار اصل جهنم هم بر همین پایه است مسبب سرمای دل افراد را آنقدر با آتش گرم می کنند تا کاردستی اش آب شود .
مواظب قندیل ها مان باشیم، زندگی مان را به آتش نکشند، شاید بهار و تابستان زندگی قشنگ تر از این زمستان قلابی باشد./پ